کارگردان فیلم سینمایی «رنج و سرمستی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ما وقتی همه چیز را سهل و ممتنع می بینیم و به دنیای پیرامون مان ساده و ابتدایی نگاه می کنیم دچار این بلیه می شویم. ما باید بدانیم و آگاه باشیم که سیاست یک علم است؛ سیاست یعنی علم حکومت.

وی با بیان اینکه یک مدیر بصیر و آگاه مدیری است که مرتب از خود سوأل کند هدف مان چیست و افق مان کجاست؟ اظهار داشت: یک مدیر مدبر حتی باید از خود این پرسش را داشته باشد که وقتی ما به افق مورد نظرمان رسیدیم قصد و منظورمان چیست؟ سعادت چطور برای ما تعریف می شود؟ سعادتی که مختصات زندگی آمریکایی و اروپایی است یا سعادتی که مختصاتش بر اساس تعاریف دینی و ملی خودمان است؟

الماسی خاطرنشان کرد: من بسیار متأسف و متأثرم که باید عنوان کنم برخی مدیران ما نه تنها دانش و آگاهی این را ندارند که چنین سوألاتی را پاسخ بدهند بلکه بدتر از آن دست به دامن دروغگویی می شوند. تصاویر دروغ، حرف دروغ، رویاهای دروغ و... می گویند به فکر پست و میز و حقوق های شان هستند. ای کاش این افراد دارای عقبه فکری بودند که این اعمال شان بخشی از تاکتیک شان برای رسیدن به موقعیت ها و... بود، اما متأسفانه حتی این چنین هم نیست.

این بازیگر پیشکسوت سینمای کشور تصریح کرد: مدیران ما علاقه ای برای انجام وظایف خودشان ندارند. آن ها هنوز نمی دانند که برای ملت بزرگ ایران کار می کنند برای آرمان های دینی و ملی و انقلابی کار می کنند. مدیر ما خودش را نمی شناسد و از همین رو است که مناسبات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی ما دستخوش جریانات غربی قرار می گیرد. این در حالی است که بی تردید منافعی از غربی ها برای ما وجود ندارد.

بازیگر فیلم های سینمایی «افسانه آه» و «دیگه چه خبر؟» سپس با تأکید بر اینکه مدیران نالایق و فاقد سواد و دانش بزرگترین ضربه ها را به ارکان مختلف کشور زده اند متذکر شد: ما حتی برخی مدیران برجسته را داریم که نمی دانند مسئولیت شان چیست؟ مثلاً مگر می شود یکی رئیس سازمان عریض و طویل سینمایی باشد بعد برنامه ای درازمدت هم داشته باشد، همه امکانات هم در اختیارش باشد بعد به صراحت در مصاحبه ای بگوید من به استراتژی قائل نیستم!

وی تأکید کرد: بزرگترین مشکل ما در سیستم اداری کشورمان این است که سیستم تعریف نکردیم. ما هیأتی کشور را می گردانیم. انگار دستی از غیب به ما کمک می کند. اینطور که مملکت داری نمی کنند. بسیاری از کسانی که پست های اساسی را دارند شایستگی حضور در این پست ها و سمت ها را ندارند. دست این افراد در دادگاه رو می شود. این ها تصوری از مسئولیت شان ندارند. تخصصی ندارند. درک درستی ندارند.

الماسی در همین راستا ادامه داد: وقتی آدم ها درست در جای خود قرار نمی گیرند نمی توان انتظار توفیق داشت. ما افراد توانمند بی شماری داریم که از بد روزگار خانه نشین و مورد غضب هستند اما جای آن ها کسانی که حتی دانش و سواد پایه هم ندارند پست های کلیدی مدیریتی و... را در دست خود گرفته اند.